publikacja 28.04.2006 20:34
Bóg objawia się człowiekowi, tzn. zwraca się do człowieka jako do istoty zdolnej Go zrozumieć i odpowiedzieć na Jego wezwanie, czyli uwierzyć Mu.
Pismo święte
Religijna tradycja żydowska sięga swymi korzeniami XIII wieku przed Chrystusem, tzn. Mojżesza, a może nawet XIX wieku - to znaczy czasów Abrahama. Przekazywana była i wzbogacana przez kolejne pokolenia. Niosła ona wiarę w Boga-Stwórcę świata, który wybrał sobie lud izraelski na wyłączną własność, zawierając z nim przymierze i dając obietnicę zbawienia w zapowiedzianym Mesjaszu. Tradycja ta była stopniowo, w różnorodnej formie spisywana, uzupełniana, redagowana w księgi. Księgi te (jest ich 45), uznawane powszechnie za święte i czytywane na religijnych zgromadzeniach, a później w domach modlitwy - synagogach, utworzyły zbiór nazywany Pismem świętym (Biblią), a przez chrześcijan Pismem świętym Starego Testamentu.
W podobny sposób - choć na przestrzeni nieporównywalnie krótszego czasu, gdyż lat kilkudziesięciu - powstało Pismo święte Nowego Testamentu. Ono także stanowi spisaną Tradycję - przekaz objawienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa i zarazem, świadectwa, jakie w swoim nauczaniu dawali o Nim apostołowie. Także Pismo święte Nowego Testamentu związane jest z dziejami Ludu Bożego - nowego Ludu Bożego, powołanego przez Boga z wszystkich narodów ziemi do wiary w Jezusa jako Mesjasza, tzn. z początkowymi dziejami i samym kształtowaniem się Kościoła. Także i tych 27 ksiąg Nowego Testamentu - często niewielkich rozmiarami pism - uznanych zostało w pierwotnym Kościele za autentyczne i natchnione przez Boga. Obok ksiąg Pisma świętego Starego Testamentu również i ich czytanie stało się istotną częścią zgromadzeń liturgicznych, Eucharystii, jako Pisma świętego Nowego Testamentu. Głosi ono, że mesjańskie obietnice Starego Przymierza spełniły się w Chrystusie.
Tradycja żydowska dzieli księgi biblijne na Prawo (Pięcio-ksiąg Mojżeszowy), Proroków i Pisma (różnego rodzaju księgi pouczające, „mądrościowe”, w tym także psalmy). W chrześcijaństwie przyjął się od średniowiecza podział ksiąg Starego i Nowego Testamentu na historyczne, dydaktyczne (tzn. pouczające) i prorockie. Historycznymi księgami Nowego Testamentu są Ewangelie i Dzieje Apostolskie, dydaktycznymi - Listy św. Pawła i innych apostołów, a księgą prorocką - Apokalipsa św. Jana.
Religijna tradycja żydowska sięga swymi korzeniami XIII wieku przed Chrystusem, tzn. Mojżesza, a może nawet XIX wieku - to znaczy czasów Abrahama. Przekazywana była i wzbogacana przez kolejne pokolenia. Niosła ona wiarę w Boga-Stwórcę świata, który wybrał sobie lud izraelski na wyłączną własność, zawierając z nim przymierze i dając obietnicę zbawienia w zapowiedzianym Mesjaszu. Tradycja ta była stopniowo, w różnorodnej formie spisywana, uzupełniana, redagowana w księgi. Księgi te (jest ich 45), uznawane powszechnie za święte i czytywane na religijnych zgromadzeniach, a później w domach modlitwy - synagogach, utworzyły zbiór nazywany Pismem świętym (Biblią), a przez chrześcijan Pismem świętym Starego Testamentu.
W podobny sposób - choć na przestrzeni nieporównywalnie krótszego czasu, gdyż lat kilkudziesięciu - powstało Pismo święte Nowego Testamentu. Ono także stanowi spisaną Tradycję - przekaz objawienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa i zarazem, świadectwa, jakie w swoim nauczaniu dawali o Nim apostołowie. Także Pismo święte Nowego Testamentu związane jest z dziejami Ludu Bożego - nowego Ludu Bożego, powołanego przez Boga z wszystkich narodów ziemi do wiary w Jezusa jako Mesjasza, tzn. z początkowymi dziejami i samym kształtowaniem się Kościoła. Także i tych 27 ksiąg Nowego Testamentu - często niewielkich rozmiarami pism - uznanych zostało w pierwotnym Kościele za autentyczne i natchnione przez Boga. Obok ksiąg Pisma świętego Starego Testamentu również i ich czytanie stało się istotną częścią zgromadzeń liturgicznych, Eucharystii, jako Pisma świętego Nowego Testamentu. Głosi ono, że mesjańskie obietnice Starego Przymierza spełniły się w Chrystusie.
Tradycja żydowska dzieli księgi biblijne na Prawo (Pięcio-ksiąg Mojżeszowy), Proroków i Pisma (różnego rodzaju księgi pouczające, „mądrościowe”, w tym także psalmy). W chrześcijaństwie przyjął się od średniowiecza podział ksiąg Starego i Nowego Testamentu na historyczne, dydaktyczne (tzn. pouczające) i prorockie. Historycznymi księgami Nowego Testamentu są Ewangelie i Dzieje Apostolskie, dydaktycznymi - Listy św. Pawła i innych apostołów, a księgą prorocką - Apokalipsa św. Jana.
oceń artykuł
Objawienie Boże, Tradycja, Pismo Święte