Próbując zrozumieć potrzebę instrukcji „Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej”, trzeba przyjrzeć się procesom, jakie można było zaobserwować w Kościele, także w Polsce, w ciągu ostatnich dziesięcioleci.
Opieka duszpasterska, sprawowana wyłącznie w granicach terytorialnych parafii, wydaje się przestarzała – czytam w watykańskiej instrukcji o nawróceniu duszpasterskim parafii.
Jak zamienić Kościół ponuro-katolicki w dom dla tych, którzy omijają świątynie szerokim łukiem, mówi o. Lech Dorobczyński OFM.
O tym, jak zarazić Czechów Ewangelią i ożywić jałową parafię, mówi ks. Jan Svoboda.
Łatwiej nam złapać młodzież na doznania, zachęcić atmosferą zbiorowego entuzjazmu. Ale badania wskazują, że to działa jak plaster. Potem zaczyna się codzienność.
Wspólnota prowadząca parafię? To, co wydawało się duszpasterskim eksperymentem, okazało się strzałem w dziesiątkę.
Ile trwa formacja do kapłaństwa mężczyzny, który chce zostać księdzem? Dobrych parę lat. A ile przygotowanie dziewczyny i chłopaka do małżeństwa? Czasem to… jedno weekendowe spotkanie. Trochę za mało. To przekonanie towarzyszy od czterech lat ekipie „TAK na serio”.
Jezus nauczał dorosłych, a błogosławił dzieci. My… robimy dokładnie na odwrót ‒ słyszałem wielokrotnie. Jak skutecznie, ciekawie i smacznie opowiedzieć dorosłym o wierze? Zapraszam na salę sądową do Zamościa i tilapię pieczoną w liściach winogron do Orzegowa.
O tym, czego dziś wymaga praca z młodymi, mówi ks. Adam Parszywka SDB, przełożony krakowskiej inspektorii Towarzystwa Salezjańskiego.
Od blisko trzech lat na lubelskim Sławinku funkcjonuje duszpasterstwo młodzieży, która w domu parafialnym czuje się jak u siebie.